konradstawiarski

A cała reszta wymyka się formułom odniesionych strat.

Widzialne bowiem winnice szczere; w seledynowej aurze

nakreślającej wyraz kapliczki na bezdrożu miłosierdzia.

Szczupłe; szczupłe są nasze winnice zakreślone światy

położone nieco poniżej między zarosłymi pomostami wiedzy.

do której nie mam dostępu. W tym rzeczy przechowane nudzą.

Na zawsze zawieszone jedynie śladami wykraczają poza

obrys olbrzymiej jasności, którą karmię sam jeden

powołany do tego ażeby chwalić dni poniesionych darów.

Moje winnice płoną tysięcznym światłem i nie mam nic

na swoje usprawiedliwienie. Tylko tak zwycięża sięczas.

Spójrz na winno- ogród gdzie zbierają owoce w kosze pamięci.

Utyskują kłamliwie na zieleń i obsadę nowej świadomości,

próbując nazywać amuletem kniei i deszczu, co robić mam.

Kto podpowie mi co robić mam dalej jako twój Ogrodnik?.

Zamieszczam swoją twórczość, aby móc podzielić się z czytelnikami. Moim marzeniem jest opublikowanie moich wierszy i poematów w całości jako tomy poetyckie. Piszę od wielu lat, ciągle pracując nad warsztatem i stylem. Każde zapisanie wiersza jest przecież zaczynaniem od pocątku. Literatura jest ważnym, ale nie najważniejszym elementem mojego życia. Pargnę zaprosić wszystkich do odczytania wierszy i do podzielenia się emocjami w trakcie lektury, być może ktoś znajdzie w nich coś dla siebie.